βιτσάλι

το (Μ βιτάλιν)

μικρή βέργα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Το νεοελλ. βιτσάλι είναι υποκορ. του ουσ. βίτσα, ενώ το μσν. βιτάλιν πιθ. < λατ. vitis «βέργα από κλήμα»].